Spis treści
Niebieska Karta – Co dalej?
Niebieska Karta. Czy procedura Niebieskiej Karty może skończyć się więzieniem? Jakie są formy znęcania się i jak należy rozumieć jego definicję?
Przede wszystkim należy pamiętać o kilku podstawowych zagadnieniach.
- Założenie Niebieskiej Karty nie jest równoznaczne z zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa.
- Nie jest podstawą do wszczęcia postępowania karnego. Jest to informacja dla policji o tym, że w danej rodzinie występuje przemoc.
- Jeżeli występują przesłanki przestępstwa to sprawa skończy się w Sądzie w Wydziale Karnym
- Dzielnicowy odwiedza w ciągu 7 dni, ma też monitorować sytuację i w razie potrzeby udzielać pomocy.
- Niebieska Karta nie dotyczy jedynie przemocy fizycznej, ale również psychicznej
W pierwszej kolejności zaczynają się rozmowy. Celem spotkania jest przede wszystkim wezwanie osoby stosującej przemoc do zaprzestania zachowań krzywdzących innych członków rodziny oraz motywowanie jej do pracy nad zmianą zachowań. Dokumentacja tego spotkania zostanie zapisana w Karcie D.
Niebieska karta i co dalej?
Przestępstwa z art. 207 § 1 k.k. dopuszcza się m.in. ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub osobą pozostającą ze sprawcą w stosunku wzajemnej zależności.
Osoba najbliższa to m.in. osoba pozostająca we wspólnym pożyciu (art. 115 § 11 k.k.).
Przestępstwo znęcania się określone w art. 207 § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym z działania lub zaniechania.
Dla jego bytu nie jest wymagane spowodowanie jakichkolwiek skutków. Godzi ono w podstawowe zasady współżycia w rodzinie, decydujące o jej spoistości i trwałości. Stanowi tym samym rażące naruszenie obowiązków rodzinnych i istotny czynnik wpływający na rozbicie rodziny z dalszymi szkodliwymi tego następstwami dla rozwoju fizycznego, psychicznego i moralnego.
Znęcanie psychiczne
Znęcanie może przybrać formę znęcania się fizycznego lub psychicznego. W pierwszym przypadku zachowanie sprawcy będzie polegało na zadawaniu cierpień fizycznych, jak na przykład bicie, duszenie czy inne zadawanie bólu.
Drugą z form znęcania się jest znęcanie psychiczne. Polega na dręczeniu psychicznym poprzez np. lżenie, wyszydzanie, straszenie, zadawanie cierpień osobie, o której w tym przepisie mowa.
Od strony przedmiotowej pojęcie „znęcania” oznacza zazwyczaj systematycznie powtarzające się zachowanie złożone z jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności naruszających różne dobra, na przykład nietykalność ciała, godność osobistą.
Całość tego postępowania określonego zbiorowo, którego poszczególne fragmenty mogą wypełniać znamiona różnych występków (np. z art. 190, 191, 216, 217 k.k.), stanowi jakościowo odmienny, odrębny typ przestępstwa. W orzecznictwie podkreśla się, że istoty znęcania się nie wyczerpuje samo naruszanie nietykalności lub znieważanie (art. 216 k.k. i 217 k.k.), a tym bardziej wzajemne zniewagi i naruszenia nietykalności (np. między małżonkami). Musi to być zachowanie, które nie tylko w odczuciu pokrzywdzonego, ale również przy uwzględnieniu kryteriów obiektywnych polega na zadawaniu bólu lub cierpień moralnych (zob. wyr. Sądu Najwyższego z dnia 6 VIII 1996 r., WR 102/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, Nr 2, poz. 8).
Niebieska Karta
Ponadto określenie „znęcania się” należy interpretować obiektywnie. Dla przyjęcia lub odrzucenia wystąpienia tego znamienia nie jest wystarczające samo odczucie pokrzywdzonego. Miarodajne jest hipotetyczne odczucie tzw. wzorcowego obywatela, tzn. człowieka o właściwym stopniu socjalizacji i wrażliwego na krzywdę drugiej osoby. O przyjęciu znęcania się rozstrzygają więc społecznie akceptowane wartości wyrażające się w normach etycznych i kulturowych.
Sąd w pełni podziela stanowisko zawarte w orzeczeniu Sądu Najwyższego (OSP 1992, z 4, poz. 78). Zatem przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k. może być popełnione umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, o czym przesądza znamię intencjonalne „znęca się”, charakteryzujące się szczególnym nastawieniem sprawcy. Pojęcie to zakłada istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, któremu nie może się przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu.
Przestępstwo znęcania zachodzi wtedy, gdy sprawca dopuszcza się jedno lub wielorodzajowych pojedynczych czynności, jednakże czynności te winny być powtarzalne.
Przeczytaj więcej:
